Për rreth 25 vjet (a më tepër), në dekadat e vështira të viteve '60 e '70, në botën e vërtetë shpirtërore të rinisë së asaj kohe në Korçë, botë kjo që shfaqej fshehurazi e trazuar prej melodive e këngëve gjatë mbrëmjeve të dikurshme të vallëzimit, një rol qendror në qytetin e Korçës luajti fizarmonika e papërsëritëshme, rrëqethëse, vajtuese dhe sidomos virtuoze e Abaz Hajros. Abazi me ballin e gjerë që e mbante të ngritur lart, me sytë bajame gjysmë të mbyllura, me buzët fisnike që diçka belbëzonin, me fizarmonikën e hapur e trupin paksa të përkulur për prapa, duke nxjerrë afshet e gjithë rinisë së atyre viteve nëpërmjet tingujve të melodive, "Moj e pabesë", "Jetën nuk e dua", "Tango noturno", "Kazaçok", "Valët e Danubit", etj, etj, do të mbetet і veçantë, të paktën për ata që do ta kujtojnë.
Share |