Korça ka patur dikur hamam. Fjala hamam nuk është turke por është arabe (arb. hmm = ngrohtë) dhe nënkupton, një lloj banje të veçantë orientale, ku përdoret ujë dhe avull i ngrohtë, banjë kjo që, ka ngjashmëri me saunën finlandeze.
Korça ka patur hamam qysh herët dhe fillimisht një i tillë u ndërtua prej Iljaz Bej Mirahorit, aty nga fundi i shek. 15-të. Më pas në vitin 1874, Dhimitër Pilika i cili u kthye nga kurbeti prej Misiri (Egjipti), ndërtoi një hamam tjetër diku karshi kishës së dikurshme të Shën Gjergjit (bibliotekës së sotme), aty ku fillonte dikur pazari. Ky hamam, thuhet se ishte tepër komod ashtu si ishin dikur dhe hamamet e mira të Selenikut dhe i Manastirit.
Në hamam në ditë të caktuara, ishte zakon që laheshin edhe gra, nuse dhe vajza.
Ndërkaq sipas Fransua Pukëvil-it konsullit francez tek Ali Pashë Tepelena, thuhet se në përgjithësi, në hamamet e perandorisë turke, në fillim të shek. 19-të, ndodhnin gjëra të papëlqyera.
Duket se në këtë kuadër edhe komuniteti i Varoshit të qytetit të Korçës mori masa të rrepta. Kështu, sipas një qarkoreje të dalë në 6 Mars 1826 nga Mitropolia, pika nr.12 thesh: “Nuset dhe gratë ndalohen të shkojnë në hamam”.
Të vjetrit thonë se qysh nga kjo kohë kur u ndalua frekuentimi i hamamit prej femrave, në Korçë filloi një zakon i ri që, të shtunë çdo mbrëmje, laheshin gjithë pjesëtarët e familjes në shtëpi, në govatë prej druri.