Arkiloku - Poezi të recituara dhe të shoqëruara me muzikë.
Shqipëroi: Ilia V. Ballauri
Reciton: Nonda Kajno
Arkiloku, ishte nga ishulli і Parios-it që ndodhet në Cikladet dhe ndonëse nuk dihet e qartë sesa vjet jetoi, mendohet se ai ka jetuar në atë periudhë kur, në Azinë e Vogël në shek. VII-të para Kr., nën sundimin e mbretit të famshëm Giga lulëzonte mbretëria e lashtë e Lidisë. Për këtë periudhë të kësaj mbretërie, flet edhe vetë Herodoti.
Arkiloku pra і ka shkruajtur poezitë e tij në shek. VII-të para Kr. ose po të flasim më saktë, sipas studiuesve, aty rreth viteve 650 para Kr. Ai ishte poet iambik por shkrojti edhe elegji. Punimet e tij që na kanë arritur në ditët e sotme, nuk janë veçse disa fragmente, copëza vargjesh dhe mendimesh, nëpërmjet të cilave kuptohet forca dhe vlera artistike e tij. Poezitë erotike të Arkilokut janë përsosmëria e metaforës.
Arkiloku thesh:
“Frika ndjek atë që trembet.”
“Për perënditë çdo gjë është e lehtë.”
“I shërbeva si luftës, ashtu edhe Muzave.”
“… Talenti më і madh që kam është se mund të bëj të tmerrohen, ata që mua më bëjnë të vuaj pa të drejtë.”
E mora.
E mora, e shtriva,
Në lëndinë përkrahu,
Mes lulesh të njoma,
Aromë pyll ahu.
Si djep nënë qafë,
Dorën і kalova,
Sorkadhen e freskët,
Pastaj leht’ e pushtova.
Arom’ e lëkurës,
Magji e rinisë,
Form' e selvisë,
Ves’e bukurisë,
Flokët si ar
të saj,
Më bënë që fuqitë,
Mbi të të më shteren,
…. pastaj.
Të vunë përpara vitet, të mbaruan.
Tashmë të shkoj gjithçka,
asgjë më nuk të mbet,
nga lulëzimi і butë,
i njomësisë së trupit tënd,
… u tha …, u thave, vaj me det.
Tmerri і moshës,
po të merr për fund,
ai karem і ëmbël,
(pra fytyra jote joshëse)
u shkri, prej kohës u mund.
Prej shumë furtunash,
që vitet mbi ty lëshuan,
jo s’rezistove dot,
të vunë përpara, të mbaruan.
John William Godward, 1912, Një dhuratë per Afërditën.
John William Godward, 1912, Një dhuratë per Afërditën.
Lexoni gjithashtu / More Articles :
» MZ/ Poezia: Lulja - A. S. Pushkin
Një lule të thatë pa push, pa erë, të shtypur brenda librit sot pashë, dhe ja, një mendim i çuditshëm menjëherë,shpirtin ma përfshiu, ndaj thashë:Kur lulëzoj kjo lule? Ç’pranverë? Ç’maj?Sa kohë? Pse u këput dhe ku?I njohur, i panjohur kush e këputi dhe pastaj, vallë pse e vendosi mes fletëve këtu?T’i kujtojë ndofta...
» MZ - Poezia: Johann Wolfgang Goethe
Një lule që bie, e njofton kopshtarin se tashmë, ajo ka lidhur frut. - J.W. GëteAh! - Sikur më ka marrë trajtë më të mbushur, më të zbukuruar, gusha, -më tha një ditë e dashura ime, e befasuar, teksa e putha.- Vogëlushe, e mira ime! – i thashë duke i kujtuar,dora e Venusit të ka lulëzuar,duke të njoftuar,se ah!Trupi yt i...
» MZ - Poezia: Molusku i shtëpise sime.
Pasi prej magmës, brëndësisë më të parë, qindra miliona vjet më parë, shkëmbinjtë e murrmë, ultrabazikë, shpërthyen në sipërfaqe për të dalë, për të krijuar male, si mali që qyteti ynë mban mbi krahë, këtu, rrëzë sipërfaqeve të tyre, “lëkurë elefanti”, siç i cilëson, nobelisti poet, pati det.Jeta që brenda...
» MZ - Poezia : Safo - Jo vajza e fshatit nuk ka fort magji!
Jo vajza e fshatit nuk ka fort magji,Të fitojë zemrën nuk ësht’ lozonjare,Veshur fshatçe, as të sillet nuk di,S’di si thithen vështrimet tinzare.
» MZ - Gjenetika: J.W.Goethe - Tparet që prej prindërve përftova, ...
Johann Wolfgang von Goethe (1749 – 1832) konsiderohet si gjeniu i mendimit intelektual modern gjerman. Ai ishte shkrimtar (shkruajti: poezi, prozë dhe dramë), filozof, fizikant, biolog, erudit, etj, ku rrallë dhe, si dikur në botën e lashtë tek ai gërshetoheshin dijet e thella të letrave, me ato të shkencës.Duke lënë mënjanë...
| Share |