MZ - Aforizma: Nga filozofia amerikane.




“…Nuk mund t’i jepni forcë të dobtit, duke dobësuar të fortin.

*
Nuk mund të ndihmoni punonjësin, duke shkatërruar punëdhënësin.

*
Nuk mund të përkrahni vëllazërimin mes njerëzve, duke inkurajuar luftën e klasave.

*
Nuk mund të ndihmoni të varfërin, duke shkatërruar të pasurin.

*
Nuk mund të përforconi karakterin dhe kurajon e njeriut duke dekurajuar inisiativën dhe pavarësinë e tij.

*
Nuk mund të ndihmoni dot njerëzit, duke bërë për ta, ato që ata mund dhe duhet, t’i bëjnë vetë…”

Një deklaratë e presidentit amerikan
Abraham Linkoln në
Kongresin Amerikan më 1860


                
Shqipëroi: Ilia V. Ballauri
Reciton: Paola Tasho
Sinteza muzikore:  Nonda Kajno           

                                   
                                           

JavaScript is disabled!
To display this content, you need a JavaScript capable browser.


Tashmë ajo ndodhet larg, diku, larg Sardit  në mërgim,
Të sjell nër mend ty dhe lodhet, eh kujtim, eh, dëshpërim,
Të mendon ty, më mendon mua bashkë me ty, të gjitha në vegim,
Se si kaluam bashkë, unë, ajo, dhe ti o shpirti im.

Ç’ka bashk’ kaluam, gjithçka ish magjike, një ëndër vërtet,
Ti ishe hyjni, perëndi, lumtëri, piksynim, ishe jet,
Tek ty në ligjrim, në këngë, në prehr, ajo veç qetsi gjet,
Ti për të ishe bota, gjithësia, dashuria që vret,

Tani ësht’larg, por spikat, ajo prap’, dallon mes vashave t’Lidisë,
Dallon ashtu, siç ndodh, siç ngjet, në muzgun kuqarak,
Siç ndodh në perëndim, kur shkon dielli, і lodhur drejt vetmisë,
Kur trëndafilja hënë del, e kurorzjarrtë, mes hyjeve përflak.

Dallon ajo ashtu, si ndodh kur drita e hënës rrjedhshëm del,
Dhe mbi det shket, mbi dhè buron, mbi lulet me aroma,
Dallon ajo, njësoj si vesa, që і gjallron burbuqet n’zabel
Dhe në jet’ sjell, trifiln’jeshil dhe sythat e njoma.

Ajo vjen rrotull, Attisa   ime, ta dish se ajo ne na mendon,
Ty të kujton, të ëndëron dhe shpirtn’e saj e ha trishtimi,
Dhimbja e vret, e tret hidhërimi, angushtia e rëndon,
Zëmrën e saj të brishtë e ligështon kujtimi.

Ajo na fton në gji të saj, kërkon qetsi, don të shpëtojë,
Do lumturi, do dashuri, kujtimet t’і shkrijë, t’і largojë,
Por, nata thon’ ësht e pa bes’, rrezik mund t’ dëgjojnë,
Ka mijra veshë, s’ka siguri, në fshehtësi mund të përgjojnë.

 
Safo_dhe_erosi
 
 Safo frymëzohet prej Erosit.
Angelica Kauffman
(1741 - 1807) 

 
 
Lexoni gjithashtu / More Articles :

» BK/LA - Safo, poezi e recituar dhe e shoqëruar me muzikë

                                   Ësht’ hero, ësht’ perëndi, kush përball’ të qëndron,Safo, shek. 6-të para Kr.Shqipëroi: Ilia V. Ballauri, reciton Nonda Kajno.Ësht’ hero, ësht’ perëndi, kush përball’të qëndron,Ai burr’, ai trim që me etje dëgjon,Zërin...

» BK/LA - Hist. e letrave shqipe: Petraq Kolevica, "Lasgushi më ka thënë, ..." (1.Kultura botërore)

Një ndër librat e veçantë të Petraq Kolevicës, i cili një pjesë të mirë të tyre, m'i ka dhënë me autograf, është dhe, “Lasgushi më ka thënë … (Shënime nga bisedat me Lasgush Poradecin)”,  v. 1992. Për P. Kolevicën nga Korça, ndonëse jemi breza të ndryshëm, ai më i vjetër dhe unë më i ri, ruaj një vlerësim...

» BK/SHJT - Folklor - Th. Mitko: Djalli dhe i biri

 Djalli me të birin ishin duke udhëtuar nëpër botë. Në rrugë e sipër kalojnë pranë një fshati i cili dukej se ndodhej në ditë të gëzuara. Dëgjoheshin nga larg këngë, kërcime, vallëzime e gëzime. Duke parë këtë gjëndje, djalli i tha të birit, - Leri mos i ngacmo, leri të gëzohen-. I biri i djallit u përgjegj, - Dakord,...

» BK/LA-Hist. letrave shqipe:P.Kolvc., "Lasgushi më ka thënë" (pj.2 Shkrimtari dhe teknika e shkrimit)

(Vazhdon: shih dhe pjesën 1-rë e cila flet për mendimet e L. Poradecit për kulturën botërore)Ja tani dhe disa mendime të Lasgushit, për shkrimtarin dhe teknikat e shkrimit, të kapura dhe të shënuara duket me plot mprehtësi, prej P. Kolevicës gjatë orëve që të dy kalonin bashkë duke diskutuar për letrat.*Vetëm sakrifica,...

» BK/N - Biologji - Poezi : Vargje kushtuar një fare.

Fara! Ky pra ish qëllimi i gjethes, për të rrënja punoi,Ky pra ish qëllimi i lulëzimit, për të lulja flërtoi,Kjo farëzë pra, është fruti i fundmë, jeta vetë,Kjo bucelëzë e çuditshme e forcës, enigmë përjetë!Për të rrënja thithi, për të burbuqi çeli dlirë,Botë, brenda botës, brenda botës, përfshirë.Kjo pra është...

Share