MZ - Aforizmë: H. A. Korça

Pasurinë mund ta vjedhin, por diturinë jo.
Ai që ta ruan të fshehtën të do me shpirt.

[i vdekuri i varrit] Emri im dikur ishte … ,
[kalimtari] Ç’më duhet mua?!
[v] Vëndi im ishte … ,
[k] Ç’rëndësi ka … ,
[v] U linda … ,
[k] Edhe sikur kjo të mos dihet, është e njëjta gjë.
[v] Meritat e mia, shërbimet e mia, flasin vetë … ,
[k] Po veset?
[v] Fle tashmë un’ i shtrirë në dhè.
[k] Eh, ç’flet? Kujt ia thua këto?
Të gjithë një ditë do të flemë!

 

Paul Silentiaire
tek,  Antlgj. Palat. vii, 307
shek. 6-të pas Kr.

Përktheu:Ilia V. Ballauri

 

Kam dëgjuar se, një qen ra në dashuri me Glavkën kitaristen e njohur. Disa thonë se nuk ishte qen por dash, ndërsa disa të tjerë akoma, thonë se ishte rosë e egër.
Gjithashtu, në Solus të Kilikisë një qen ra në dashuri me një djalosh të bukur që quhej Ksenofont dhe po ashtu në Spartë, një gjeldeti ra aq fort në dashuri me një djalë, sa u sëmur.


 
Claudius Elianos,
lib. A, nr.6 fq.31
shek. 2-të, pas Kr.

Përktheu: Ilia V. Ballauri

 

Prej shumë poetësh dhe prozatorësh, mjelmat përshkruhen si qënie në shërbim të perëndisë Apollon por, se ç’farë lloj lidhjeje tjetër kanë ato me muzikën dhe këngën, këtë gjë nuk e dimë.
Ndërkaq, të vjetrit besonin se kur ky shpend këndonte të ashtuquajturën, “Balladë të Mjelmës”, vdiste.
Duhet thënë se [po qe se ndodh kështu], në këtë rast natyra privilegjon më tepër mjelmën sesa njerëzit e mirë dhe të begatë. Dhe vërtet. Ndërkohë kur këtyre të fundit, u thurin lavde e bekime të tjerët, mjelmat [me balladën e tyre] në një formë ose në një tjetër, bekojnë vetveten.

 Claudius Elianos,
lib. B, nr. 32, fq. 113
shek. 2-të, pas Kr.

Përktheu, Ilia V. Ballauri