MZ - Aforizma: Nga filozofia romake

 

Lënia për një çast pezull dhe mosmarrja e vendimit, për një çështje të dhënë, është e lodhëshme dhe shqetësuese por kjo gjë, është njëkohësisht edhe burim dhe mundësi, për të vepruar me mënçuri.

*
Padrejtësinë e urrejnë edhe vetë të padrejtët.

*
Akoma edhe një qime, edhe ajo ka hijen e vet.

*
Ai që mbrohet edhe atëhere kur është i mbrojtur, nuk rrezikohet lehtë.

*
Lënia e një emri të mirë, është edhe ajo një pasuri më vete, që u lihet trashëgimtarëve.

*
Përbuzja më e madhe për dikë, është ta quash mosmirënjohës apo, bukëshkelur.

*
Një tru i fortë, nuk nguron të marrë vendime.

*
Është e trishtueshme, të ta kthejnë me të keqe, atë ç'ka ti ua dhurove me kënaqësi.

*
Dështimi që na le mbresa më tepër, është dështimi i parë.

*
Gjatë një gjyqi, gjykatësi gjykon si proçesin ashtu edhe veten e vet.

*
Pasi kanë zgjedhur rrugën mirë, akoma edhe të verbërit, ecin të sigurtë. 

*
Gënjeshtra që thuhet për një qëllim të mirë, është dhe ajo një veprim i drejtë.

*
Fundi i një të varfëri është atëhere kur ai, imiton të pasurin.
 
*
Kur ngul këmbë tek padrejtësitë, krijon padrejtësi të tjera.

 

Nxjerrë prej: Sententiae, Publili Syri, shek 1-rë, para Kr.

 

Pasi prej magmës, brëndësisë më të parë,
qindra miliona vjet më parë,
shkëmbinjtë e murrmë, ultrabazikë,
shpërthyen në sipërfaqe për të dalë,
për të krijuar male, si mali që qyteti ynë mban mbi krahë,
këtu,
rrëzë sipërfaqeve të tyre, “lëkurë elefanti”,
siç i cilëson, nobelisti poet,
pati det.

Jeta që brenda në ujë, në ato ditë të largëta zhvillohej,
shënjat e veta do të linte, do të ngurtësohej.
Peshq, krustace, molusqe,
qënie deti të lashta, nga më të ndryshmet,
mbetën aty të petrifikuara,
për të dëshmuar.

Një të tillë gur,
në oborrin e vjetër të shtëpisë sonë, ende e kemi të shtruar,
me një fosilie – molusku mbi të, të ngurtësuar.

Si fëmijë dikur,
aty tek ajo guaskë molusku, humbja, harrohesha orë të tëra,
dhe pyesja,
si, qysh, kish qënë ajo,
kurioz, për të mësuar sa më tepër gjëra.

Vitet shkuan, rrodhën tashmë, një jetë e gjitha fluturoj,
por,
sa herë që shkel në prag të shtëpisë,
është e pamundur që atë molusk të ngurtësuar të mos e shikoj,
dhe për disa çaste përsëri mbi të, si dikur të harrohem, të nostalgoj.

Vërtet,
që janë fiksuar në atë molusk, kohët që vite më parë rridhnin,
por aty, tek ai,
në ato vijëzime të tij, gjith’ simetri,
janë ngurtësuar tashmë edhe orët e fëmijërisë sime,
thirrjet e nënës, Ili!... Ili!... Eja brenda se ke mësime!
janë ngurtësuar çastet e lumtura kur ne vraponim,
ne, një tufë me fëmijë çapkënë, që harbonim,
dhe gjith’ gëzim,
“ta lashë!!!”, “ta lashë!!!”, fort bërtisnim,
teksa me njëri tjetrin loznim, njëri tjetrin ndiqnim.



Ilia V. Ballauri,

Duke u gdhirë, 17, 18/8/
dhe muzg, 24/8/2013.




 
Lexoni gjithashtu / More Articles :

» MZ - Aforizmë: Lasgush Poradeci

Gjer më sot shumë veta kanë shkruar kundra meje, por asnjë-herë s’jam përgjigjur. Se poeti s’përgjigjet, poeti bën veprën, vepra le të përgjigjet. Po të mos flasë ajo, poeti s’ka ç’të thotë.Nxjerrë nga: "Lasgushi më ka thënë, ..."P. Kolevica

» MZ: Poezia - Shega e Kopshtit.

Vargje te lashta erotike te koheve te faraoneve te Egjiptit.Nxjerre nga vellimi me titull, "Vargje te lashta", Liriko - erotike, 211fq. me figura.Pergatiti: shqiperimin, komentet, shenimet dhe kompozicionin, Ilia V. BallauriBotuese UEGEN, 2010. Tirane:Ne kete antologji me vargje lirike dhe erotike nga bota e lashtë, perfshihen: Egjipti i...

» BK/LA - Hist. e letrave shqipe: Petraq Kolevica, "Lasgushi më ka thënë, ..." (1.Kultura botërore)

Një ndër librat e veçantë të Petraq Kolevicës, i cili një pjesë të mirë të tyre, m'i ka dhënë me autograf, është dhe, “Lasgushi më ka thënë … (Shënime nga bisedat me Lasgush Poradecin)”,  v. 1992. Për P. Kolevicën nga Korça, ndonëse jemi breza të ndryshëm, ai më i vjetër dhe unë më i ri, ruaj një vlerësim...

» MZ - Poezia - Nga pathosi i popullit hebre.

 Vargje nga: Yehuda Halevi (1074 – 1141), njëri prej poetëve më të mëdhenj të këtij populli, i lindur në Toledo.Lotët e miOfra, i lan dhe i shpëlan teshat e saj,tek ujët e lotëve të mi dhe pastaj,që të thahen ato i nder,tek dielli që bukuria e saj nxjerr.Jo! Nuk ka nevojë ajo për lumë, a krua,ka sytë e mi, më ka mua,dhe me...

» MZ - Fernando Pessoa: Nga bota e ndjenjave të tij.

 Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa, ose shkurt, Fernando Pessoa (1888 - 1935) konsiderohet si një nga shkrimtarët më të mëdhenj të shekullit të 20-të për gjithë botën, dhe një nga shkrimtarët më të mëdhenj portugezë për të gjitha kohërat. Ai ish një poet, një kritik, përkthyes, mendimtar, eseist, tepër elegant, i...

Share