BK/SHJT - Folklor - Mihal Gora (c1700 - 1790): Poema e zisë së bukës në qarkun e Korçës, v. 1740

I (1 - 4)
Ati ynë, që në qiell lart qëndron,
mos kujto, se goja më gabon,
mos kujto se flas pa menduar,
mos më paragjyko, pa m’dëgjuar,
hidhërim të fortë, të vërtetë vrer,
prej shpirtit, i detyruar do nxjerr.

E pafuqishme është fjala, e thatë,
nuk ka përmasa, ësht’ frymë e ngratë,
nuk mund, të shprehë, të rijapë,
ato rrethana që Koha e keqe, solli
ato ç’ka dikur KohëShkreta, k’tu volli.

II (5-8)
Nuk kam këtu si qëllim,
që ngjarje të rrëfej, a tregim,
por brezave plot ngashërim,
dua tu them me disa fjalë,
tu them të dinë të kujtojnë,
të dinë dhe mirë të tregojnë,
ato që koha dikur këtu hodhi,
gjthçka që uria na rrëmbeu, na vodhi.

III (9-12)
Nuk dua të përdor ligjërata,
kur ngjarjet, kishin vetëm mandata,
s’kam shprehje të ëmbla, përdëllim,
ç’ka do t’shihni në këtë tregim.

Un’ thjesht, do t’i them, do t’i flas,
gjithçka që do përcjell, do përqas,
me gjuhën, ja kështu si më vjen,
ta kuptojë gjithkush që e ndjen.

IV (13-14)
Kështu pra o zot, me lutje,
historinë e urisë, k’të vuajtje
ndihmën tënde po kërkoj,
të tregoj.

V (15-18)
Në vitin një mijë
e shtatëqindtridhjeteshtatë,
fillimisht u shfaq,
një shënjë e kobshme, e ngratë
që dukej kudo mbi dhe.

Shënja të tjera të këqia,
ngado u shfaqën pastaj,
u paralajmërua, kështu zia
uria, na pushtoi paskëtaj.

VI (19-20)
Në ditën e pestë si hyri, Shën Ëndreu,
një kometë e madhe e zjarrtë, shkëlqeu,
në mbrëmje duke u gdhirë, Shën Koll,
u duk në qiell dhe rrotull u soll.

VII (22-24)
Nga veriu u shfaq një shënjë e ligë,
nga lindja perëndimi, një qiell plot frikë.
Hidhërime dhe kaos për njerëzit, parandillte,
se do të sillte.

VIII (25-28)
Trazirat, shqet’simet, filluan të tronditin,
Moskën, Austrinë dhe Turqi zabitin,
por përshkrimin e tyre, mënjanë po e le,
at’ punë historianët, le ta shohin më nge,
këtu vetëm, kronikën do jap, do t’shënoj,
ç’ka populli ynë gjatë urisë, vuajti e lëngoj.
.........................

(Vazhdon)

Shënim:
Më sipër jepet vetëm fillimi i poemës në fjalë e cila
është shkruajtur në gjuhën greke postbizantine.
Shqipëroi dhe përpunoi me rimë Ilia V. Ballauri, 1999.

Lexoni gjithashtu / More Articles :

» KE8/6 - Dy fabula të përmëndura nga Thimi Mitko.

Tek, „Bleta shqiptare“ Th. Mitkoja përmënd një sërë fabulash, me moral të hollë, të mbledhura në popull, ndër të cilat janë edhe këto dy të mëposhtmet (nr. 23 dhe nr. 31), që po i sjell këtu të përpunuara për nga gjuha e cila përmban mjaft arkaizma.1. „E vërteta“Diku ishin mbledhur katër a pesë veta dhe...

» MZ - Poezia : Safo - Jo vajza e fshatit nuk ka fort magji!

Jo vajza e fshatit nuk ka fort magji,Të fitojë zemrën nuk ësht’ lozonjare,Veshur fshatçe, as të sillet nuk di,S’di si thithen vështrimet tinzare.

» KE3/20 - Mbi Joani Halqeun prej Voskopoje

J. Halqeu ka qënë drejtori і kolezhit Flangini, të Venecies për rreth njëzet vjet, (gjatë viteve 1694 – 1703 dhe gjatë viteve 1710 – 1718). Për jetën e këtij eruditi, dihen fare pak gjëra.Mendohet se ka jetuar në periudhën 1660 - 1740. Në vitin 1679 ka filluar studimet në kolezhin grek të Romës dhe pastaj, pasi ka mbaruar...

» Histori - Të gjitha zhduken... në humnerën e harresës

Marcus Aurelius“ … Dije se edhe një sërë fjalësh që dikur ishin tepër të përdorura, që njerëzit i flisnin përditë, sot shohim që janë vjetëruar dhe përdoren gjithmonë e më pak, madje do të vijë një kohë dhe ato do të zhdukem. E njëjta gjë ndodh edhe me emrat e njërëzve të dëgjuar që ishin dikur, emrat e burrave...

» MZ - Poezia: Zotni Rudolfi.

Nuk ka më kuptim,të thuash: “Jetë qeni!”mendoja, një ditë tek shikoja,qentë, që para portës së shtëpisë na kalojnë,qentë, që në lagjen tonë banojnë.Këtu tek ne, qentë anekënd, si në Wonderland, shëtisin të larë, të pastër si drita, qimengrehur, shpesh me pallto, papion, a në kokë fjongo, stil Barbie cullufekrehur,si...

Back / Kthehuni mbrapa