Perëndesha Hera bën tualetin e saj.
Homeri, Iliada, rapsodia XIV, 166 etj.
Shqipëroi: Ilia V. Ballauri

(Shënim : Në luftën e Trojës morën pjesë edhe perënditë duke simpatizuar dhe antipatizuar njërën apo tjerën palë.
Perëndesha Hera dhe Athina morën anën e Akejve meqënëse Paridi, mollën e bukurisë apo të sherrit іa dha Afërditës. 
Akejtë mbështeteshin prej, Poseidonit, Hermesit dhe Hefestit, ndërsa trojanët mbështeteshin prej perëndive, Apollon, Aris (Mars) dhe sigurisht, edhe prej perëndeshës Afërditë.
Akejtë kishin nëntë vjet që kishin rrethuar Trojën por pa rezultat, madje në një çast dukej sikur fitorja po u buzëqeshte trojanëve. Perëndesha Hera për të tërhequr interesin e Zeusit me qëllim që ky, të ndihmonte akejtë, vendosi që t’i paraqitet atij me një bukuri të tillë, që t'i joshë dhe t’і ndezë atij ndjenjat erotike. Për këtë arsye bën edhe tualetin në fjalë që na e përshkruan kaq bukur Homeri.)


Kështu pra, perëndesha Hera. 
Hyri në dhomën e fshehtë, të jetës intime të saj,
Mbylli portën, me një kllapë sekrete e pastaj,
Zbukurimin e trupit filloi.

Së pari në shkumë të bardhë, ambrosio u la,
Lëkurën e zbuti, e ndriti, e zbardhi sa s’ka,
Dhe pastaj filloi parfumimin.

Vajra frutash sipas shijes s’Zeusit kurmin fërkoj,
Me aroma lulesh Olimpi, pastaj e latoi, ëmbëlsoi,
E fërkoi, e lëmoi, e zbukuroi.

Shpërndau ngado një odor erotik, një shije magjie
Në tokë, në qiell, dashuria flutroi, ngado shtiu hije,
Për njerëzit që rronin mbi dhè.

Krehu lehtë dhe bukur, flokët tufë flori, pastaj,
Hodhi sipër mantelin e ëmbël, supeve tul të saj,
Mantelin që Athinaja і dhuroi.

Mes gjinjëve e kapi atë me, një karficë të artë,
Rreth belit vuri një brez me gurë të kuq të zjartë,
Zbukurime perëndije këto, plot shije.

Gjithë  trupin e çveshur pra me vello e mbuloi,
Fshehu trajtat e ëmbla, sekretet  s'i rrëfeu, s’i tregoj,
I fsheu nën tyl, si dielli që reve u fshihet.

Në lobet e veshve, vari vëthët e rralla dy pika loti,
Bulza manafere, mana të vegjël, në trajtë topi,
Që shkëlqenin si pikat e ujit në diell.

Në këmbët e bukura më pas mbathi sandalet e lehta,
Rreth pulpëve të plota lidhi kordhonet e mprehta,
Dhe si të gjitha këto bukuri і përfundoi,
Veç’ finesë hijeshie, rreth vehtes rezatoi.

Perendesha_Hera_kopshtet_e_Huntingtonit

Skulpturë e perëndeshës Hera në kopshtet botanike të muzeumit të arteve dhe bibliotekës, Huntington, Kaliforni.



 
Lexoni gjithashtu / More Articles :

» KE10/4 - Gjenealogji - Muzika: Fragment nga gjenealogjia e Tefta Tashko Koços.

Duke ndjekur linjat e femrave, gjenealogjia e këngëtares shqiptare ndoshta më të madhe për të gjitha kohërat, Tefta Tashko Koços, para saj, del  e ndërthurur me atë të familjeve të tjera të vjetra korçare si dhe futet në thellësi edhe të paktën pesë breza të tjera, duke arritur kështu, deri aty nga mesi  i viteve 1700.  ...

» KE7/11- 12 - Mali i Thatë dhe vargjet e Lasgush Poradecit, "Fryn veriu ..."

Mali i Thatë, quhet kështu mbasi me të vërtetë është i thatë. Prej tij nuk rrjedhin burime uji ose këto janë shumë të pakta dhe gjithashtu, nga ky masiv malor, nuk buron asnjë lumë a prrua që të ketë ujë, gjatë gjithë vitit. Mali i Thatë shtrihet në veri të Fushës së Korçës, një pjesë e tij vazhdon edhe matanë kufirit...

» KE10/8 - Apotropizmi në librat e shtypura në Tipografinë e Voskopojës më 1744

Medusa sipas mitologjisë ish një përbindësh deti, femër, që kush e shihte atë, ngurosej dhe kthehej menjëherë në shkëmb. Kësaj gorgone-përbindësh, ju pre koka prej Perseut. Mithi thotë se Perseu ish dërguar për të vrarë Medusën, dhe në këtë detyrë ai u ndihmua prej perëndeshes Athina. Kjo e pajisi heroin me sandale me...

» MZ - Fernando Pessoa: Nga bota e ndjenjave të tij.

 Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa, ose shkurt, Fernando Pessoa (1888 - 1935) konsiderohet si një nga shkrimtarët më të mëdhenj të shekullit të 20-të për gjithë botën, dhe një nga shkrimtarët më të mëdhenj portugezë për të gjitha kohërat. Ai ish një poet, një kritik, përkthyes, mendimtar, eseist, tepër elegant, i...

» BK/N - Biologji - Poezi : Vargje kushtuar një fare.

Fara! Ky pra ish qëllimi i gjethes, për të rrënja punoi,Ky pra ish qëllimi i lulëzimit, për të lulja flërtoi,Kjo farëzë pra, është fruti i fundmë, jeta vetë,Kjo bucelëzë e çuditshme e forcës, enigmë përjetë!Për të rrënja thithi, për të burbuqi çeli dlirë,Botë, brenda botës, brenda botës, përfshirë.Kjo pra është...

Share