Zona e Korçës ka dimër të gjatë dhe të fortë, që do të thotë se ambienti i shtëpisë, që të jetë komod, duhet me patjetër që të ngrohet mirë. Kjo gjë duhet bërë, prej Nëntorit e ngadonjëherë edhe më parë, d.m.th. në Tetor dhe deri në Prill, e ngadonjëherë edhe më vonë, deri në Maj.
Korça gjithmonë është ngrohur me dru dhe vetëm vitet e fundit ka filluar përdorimi i naftës dhe i rrymës elektrike, por edhe kjo, akoma është në fillim, ka hyrë në një masë të vogël. Disa vite, d.m.th. aty nga fillimi i viteve ‘80 tregtohej për djegje në shtëpi edhe qymyr guri.
Drutë, në fillim vinin në qytet zakonisht prej pyjeve të fshatrave për rreth si, Arzë, Bradvicë, Lavdar, etj. më pas prej Bishnice (Pogradec) Leskoviku, etj. dhe akoma më vonë edhe prej Përmeti madje edhe prej Librazhdi (Stravaj e Qariashtë).
Transporti i tyre në fillim bëhej me kuaj, mushka dhe gomerë. Masa e matjes në këtë rast ishte, ‘barra’. Një barrë dru, desh të thesh një ngarkesë normale që mbante një kafshë. Kjo masë kish një farë subjektiviteti sepse, drutë që viheshin në radhë në të dy anët e kafshës, mund të ishin të rrallë ose të ngjeshur. Sa më të shtrembër të ishin drutë aq më problematike ishte vërtetësia e përmasës së barrës. (Prej këtej rrjedh edhe shprehja: një dru i shtrembër e prish gjithë barën). Më pas, drutë filluan të maten me metër kub dhe transporti i tyre bëhej me karroca ndërsa më pas akoma, me futjen e sharrave elektrike, ato tregtoheshin edhe të prera dhe ndaheshin me makina të cilat kishin në karroceritë e tyre, kube matse.
Drutë me barrë, shiteshin në formë private në i quajturi, ‘pazar i druve’. Korça ka patur disa të tilla, që ndronin vënd nga koha në kohë. Një prej tyre ka qënë për një periudhë edhe ai që zhvillohej në sheshi përpara Mitropolisë.
Fillimisht drutë shiteshin, ‘të pa prera’ d.m.th të gjata dhe priteshin pastaj prej druvarëve. Këta ishin vëndas por edhe të ardhur, sidomos prej malësie. Këta të fundit kryenin si mund të themi një emigracion sezonal brenda vëndit, mbasi vinin për muajt e dimrit në Korçë prej malësive të thella të Tropojës, Kuksit, Peshkopisë, etj. Dalloheshin për nga veshjet e tyre tradicionale malësore, qeleshja dhe sidomos nga e thirrura e tyre, ‘dru me pre!!’.
Lexoni gjithashtu / More Articles :
» MZ - Aforizma nga Zambia - Afrikë:
1. Në qoftë se nuk i ble gruas cohë për fustan aq sa duhet, atëhere dije, ajo do t'i nxjerrë kofshët sheshit.2. Në qoftë se kërkon të shpëtosh nga mizat, atëhere, hidhe tutje mishin e qelbur që ke me vete.
» BK/SHJT - "Na jep të kafshojmë një herë"
Në përgjithësi, gjithmonë fëmijët kanë dashur të hanë, disa herë më tepër se zakonisht, gjatë ditës. Përveç nevojës biologjike, të ngrënit për ta, shpesh bëhet edhe një lloj kënaqësie, apo argëtimi, apo psikozë më vete. Gjithmonë fëmijët me vënd e pa vënd, me kohë e pa kohë, kanë kërkuar të hanë. Kjo...
» KE1/34 - Kolovajzet
Nuk mund të përcaktohet dot etimologjia e kësaj fjale. Ndoshta rrjedh nga fjala kolovit, që presupozon të lëvizurit, pa mundim që bën njeriu, fjalë kjo që përdoret shumë në zonën tonë si p.sh., kolovit me makinë, e kolovita në kurriz, etj. Mundet pra që fjala kolovajze që presupozon të rrëshqiturit pa mundim në akull, të...
» KE11/16 - Meteorologji: Mbi kthjelltësinë dhe vranësirën në qarkun e Korçës.
(Mesatarja statistikore shumëvjeçare, të dhëna para vitit, 1975.)Vranësira shkencërisht vlerësohet me ballë, nga 0 deri në 10. Një vranësi nga: 0-2 ballë, konsiderohet e pakët, nga 3-7 ballë, konsiderohet mesatare dhe nga 8-10 ballë, e dëndur.Ndërkaq, vlerësimi i vranësisë mund të bëhet për një çast, (p.sh. në këtë...
» KE6/24 - Mbi depërtimin e modës kineze, gjysëm ushtarake gj/ puntore, në veshjen e burrave vitet 70
Lexojeni të plotë tek, KE6/24