Kjo këngë kaq e vjetër dhe kaq e bukur, që njihet jo vetëm prej korçarëve por prej kujtdo, gjithandej, nuk ka këtë titull, por ka për titull vargun filozofik: “Dashuria është djallush”.
Teksti i saj i mahnitshëm është thurur plot art prej L. Logorit, ndoshta në fillim të shek. 20-të. Dashuria është djallush nënkupton erosin, një ëngjëll-djall, të vogël, të plotfuqishëm, që hedh në prush këdo, që gjuan me shigjeta dhe vret, s’pyet si mbret, etj, etj, krahasime këto aq cilësore, që janë për tu admiruar së tepërmi. Meqënëse në tekst ka disa arkaizma, le ta dëgjojmë atë, fare lehtë të përmirësuar, sipas gjuhës së sotme:
Dashuria është djallush,
Hedh në prush,
Cilëkush,
[Që] do guxojë t’a trazojë,
Mjer ai që kërkon, nga puna ta ndalojë.
Merr shigjetën edhe vret,
As pyet, si një mbret,
Që do gjithë ta dëgjojnë,
Plag e tij s’mbyllet shpejt dhe barnat se shërojnë.
(Ref.) Kur vjen behari dhe qershitë,
Vajzat e bukura,
Faqet pa puthura,
Andej këtej kërkojnë miqtë,
Duan të lòzinë,
Të qèshinë.
Zemrat hapen atë çast,
Dhe me gas,
I nagas,
Dashurinë të këndojnë,
Vajza djem, gjithë tok dhe buzët të bashkojnë.
Gjoks i çelur kundërmon,
Dëshiron,
Dhe kërkon,
Të puthet me dashurinë,
Jashtë do të dalë se për pak i pëlcet gjinë.
(Ref.) Kur vjen behari dhe qershitë,
…………
…………
Share |