“…Të ketë dikush aftësi që të harrojë, varet gjithmonë nga ajo, sesa ky është i aftë që të kujtojë dhe kjo, pra, sesa ky është i aftë që të kujtojë, varet nga ajo, sesa ai e përjeton, praktikisht dhe me të vërtetë, jetën. … Nil admirari (lat. me asgjë mos u ngazëlle) është motoja më e zgjuar, më e përshtatshme për jetën. Asnjë pjesë e jetës, nuk duhet të ketë aq kuptim për dikë sa ai të mos ketë mundësi që atë ta harrojë në çfarëdo momenti, që ai do; por nga ana tjetër, edhe çdo çast i veçantë i jetës, duhet të ketë aq shumë kuptim për dikë, sa që ai të mundë ta kujtojë atë, në çdo moment… Elasticiteti ose përshtatshmëria e dikujt pra mund të matet, nga forca e tij për të harruar, …dhe harresa, nuk është identike me artin e të qënurit i aftë, për të harruar.”
