Dashuria nuk lindën papritur, nuk lindën menjëherë, siç ndodh me inatin dhe as nuk shkon shpejt, pa ç’ka se për të thonë se ka krahë.
Ajo ndizet butësisht dhe pastaj nëpërmjet aftësisë shkrirëse që ka, hapën rrugën e vet të depërtimit, thellë e më thellë. Kur arrin që përfshin gjithë shpirtin ajo qëndron kështu, madje tek disa nuk qetësohet edhe kur ata mplaken e u zbardhen flokët. Qëndron si në çastet e veta fillestare, ende e freskët, e fortë, tronditëse.
Por edhe kur me kalimin e kohës ajo zbehet e venitet, dhe kjo, ose sepse atë e marrin me vete vitet dhe e largojnë, ose për shkak të një sërë arsyeve të tjera, përsëri ajo nuk shkulet përfundimisht dhe e gjitha prej shpirtit, por le tek ky mbetje të prushta dhe gjurmë të ngrohta që digjen e digjen në vetvete, njësoj siç ndodh me atë vënd ku pak më parë ka rënë shkrepëtima e tashmë është larguar.
Ndërkaq në rastin e zëmërimit, kur ky largohet ose në rastin e inatit të egër kur ky mposhtet, prej tyre në shpirt, nuk mbetet ndonjë gjurmë kushedi çfarë. E njëjta gjë duhet thënë edhe gjatë ndezjes së ndonjë dëshire të veçantë. Kur kjo largohet, shpirti qetësohet pa ç’ka se turbullimet që ajo pati sjellë mund të kenë qënë të mprehta.Por kafshimet e shkaktuara prej dashurisë, janë ndryshe. Ato nuk i shpëtojnë dot narkosjes së saj edhe sikur ajo ta lerë prehën e vet dhe të shkojë. Jo, Jo! Plagët e brendëshme të shkaktuara, fillojnë e ënjten duke sjellë një shqetësim të tillë, që askush nuk e di se çfarë lloj shqetësimi është ky, si ai u shkaktua, prej nga erdhi dhe si ai e përfshiu gjithë shpirtin e viktimës.
Shqipëroi, Ilia V. Ballauri
Nxjerrë prej:
Plutarku, Ithika (Morali), vol. 15. prgrf.137
Lexoni gjithashtu / More Articles :
» MZ - Filozofia e lashtë kineze: Për të varfërit edhe era bën dallim vepron e sillet e pamëshirshme.
Dikur në Korçë kam dëgjuar një të vërtetë, sesi shumë kohë më parë, një i varfër, i pa ngrënë, tek endej rrugëve, veç të tjerash edhe prej erës së marrë i rrahur dhe i munduar, të ketë thënë:“Fry moj erë fry! Shpirtin e një fukaraj do të marrësh!”Thuhet gjithashtu se në anën tjetër të qytetit tonë, një i...
» MZ - Fausto Melotti: Klithmat joshëse e tinzare të "njeriut të minjve"
Fausto Melotti (1901 - 1986), skulptor i madh italian, i shekullit të 20-të, njëri prej përfaqësuesve më të mëdhenj të artit modern në Itali, u bë i njohur në vëndin e vet në një moshë relativisht të madhe, pasi ai kish mbushur të pesëdhjetat, madje vlerësimi i plotë për të u bë në vitet, ‘70, ‘80.I njohur...
» BK/LA - Poezia - Vargje platonike dashurie, të recituara dhe të shoqëruara me muzikë.
Platoni, filozofi і madh, jetoi në kapërxim të dy shekujve, V-të dhe të IV-të para Kr. Lindi dhe vdiq në Athinë (428-347). Që në vogëli ai mori një edukim...
» MZ - Morali - A ka vlerë vëndi, ku të vendosin në një trapezë të shtruar?
Sipas Plutarkut, në trapezën e shtruar prej Periandrit në Leheo, për Të Shtatë më të diturit e botës, ka ndodhur edhe kjo.“Ndërkohë që ne, (Thali dhe Dhiokliu, ky i fundit është treguesi i ngjarjes, një i ditur gjithashtu edhe ky si Thali) i ishim afruar sallës së burrave, takuam në hyrje Aleksidhimon nga Milito.Ky ishte biri...
» MZ - Morali - Saadiu për ushqimin e shpirtit: Bli një zymbyl që shpirtin ta ushqesh, ta ngrosh.
Saadiu (1184 – 1283) nga Shirazi i Persisë, konsiderohet si një nga poetët moralë më të mëdhenj, jo vetëm të mesjetës anatolike por, për të gjitha kohërat.Në vargjet e mëposhtme, ai na kujton se njeriu ka fort nevojë, që të ushqejë edhe shpirtin.Dhe në qoftë se me kamjen nuk ke lidhje, je rrjepacak,Dhe, me zor dy copa...
| Share |
