Dikur rrugëve të qytetit tonë qarkullonin, shitësit e pishës, që përdorej për ndezjen e zjarrit. Këta shisnin copa pishe të cilat për nga natyra e tyre ishin të tejngopura me rrëshirë, të gjata rreth 25 cm dhe të trasha rreth 1.5 cm, në tufë me trashësi rreth 10cm, të lidhura. Çmimi i tyre ishte 5 lek. Disa shitës, nuk e shisnin pishën në fjalë në tufë por me masë. Për këtë ata kishin pregatitur disa qeska shajaku të cilat kur mbusheshin me copa pishe formonin thuajse të njëjtën sasi sa edhe tufa.
Shitësit e pishës, thërrisnin rrugëve të qytetit, “Aj pishë, pishë!”
Mprehësit e thikave, ishin gjithashtu mjeshtra më vete, Ata qarkullonin nëpër qytet me një karrocë të vogël me rrota ku ishte montuar një gur i rrumbullaktë shtufi me diametër rreth 40cm dhe trashësi rreth 7cm. Guri në fjalë rrotullohej me një bosht në formë manivelli dhe nëpërmjet fërkimit të thikave mbi të, ato mpreheshin. Lëvizjet jepeshin me këmbë. Mprehësit e thikave thërrisnin nëpër qytet, “Thika gërshërë, kush ka për të mprehur,” duke u shërbyer kështu kundrejt një çmimi amvisave.Kallajxhinjtë, gjithashtu lëviznin nëpër qytet duke u shërbyer familjarëve, për ngjitjen me kallaj të enëve prej bakri të shpuara, të dëmtuara, apo edhe për riparim enësh prej bakri të cilat ishin ç’kallaisur.
Këta mbain me vete gjithmonë një lloj mangalli të vogël të ndezur me qymyr, ku nxehnin veglat e punës që përdoreshin për shkrirjen e kallait dhe për ngjitjen me të. Këta dëgjoheshin nëpër rrugë duke thirrur, “ Gjyme kazane kush ka për të ngjitur.”
Lexoni gjithashtu / More Articles :
» BK/SHJT - "Na jep të kafshojmë një herë"
Në përgjithësi, gjithmonë fëmijët kanë dashur të hanë, disa herë më tepër se zakonisht, gjatë ditës. Përveç nevojës biologjike, të ngrënit për ta, shpesh bëhet edhe një lloj kënaqësie, apo argëtimi, apo psikozë më vete. Gjithmonë fëmijët me vënd e pa vënd, me kohë e pa kohë, kanë kërkuar të hanë. Kjo...
» KE11/5 - Mbi oborret e qytetit të Korçës. Skicë
Në Korçë duke përjashtuar apartamentet, nuk ka shtëpi, ose për të qënë më të saktë, numërohen me gishtat e dorës ato shtëpi, që nuk kanë oborr dhe që dalin drejt e në rrugë. Shtëpitë e qytetit tonë, shumë a pak që të gjitha kanë oborr, kush në një sipërfaqe më madhe dhe kush, në një sipërfaqe më të vogël....
» KE6/17 - Mbi depon e dikurshme të gazit ose të vajgurit, në Korçë.
Meqënëse vajguri dikur ishte një lëndë e konsumit të përditshëm, mbasi përdorej për ndriçim, kuptohet se edhe tregu duhej të furnizohej thuajse çdo ditë me këtë mall, i cili, ndryshe nga mallrat e tjera ishte njëkohësiht edhe i rrezikshëm, pra lëndë djegëse dhe plasëse. Për këtë arsye, dikur Korça pati një depo të...
» KE1/17 - Drutë e dimrit në Korçë
Zona e Korçës ka dimër të gjatë dhe të fortë, që do të thotë se ambienti i shtëpisë, që të jetë komod, duhet me patjetër që të ngrohet mirë. Kjo gjë duhet bërë, prej Nëntorit e ngadonjëherë edhe më parë, d.m.th. në Tetor dhe deri në Prill, e ngadonjëherë edhe më vonë, deri në Maj. Korça gjithmonë është...
» KE11/12 - Arkeologji: Mbi pitoset e lashtë të gjetur në anët tona.
Pitose, quheshin në kohë të lashta, hambaret ose enët ku ruheshin apo konservoheshin produktet e ndryshme bujqësore, kryesisht drithrat, si gruri, elbi, meli, thekri, etj, por edhe farërat e bimëve të tjera bujqësore si, thjerrëzat, qiqrat, etj. Në këto enë ruheshin madje edhe uji, vera, vaji apo edhe produkte të tjera ushqimore,...
| Share |
