Poezi - pjesë nga Sofokliu, Akriloku dhe Anakreonti, zgjodhi dhe i shqipëroi, Ilia V. Ballauri, reciton Nonda Kajno.

Sofokliu,
Antigoni vrg.780-800.

Eros që kurrë nuk mundesh,
që kurr nuk qetsohesh,
Ti që shigjeta derdh rebesh,
dhe shigjetë s’të shkon huq,
ndez, vë zjarr, bën faqet prush të kuq,

Ti që triumfon mbi pasurinë,
që ve në lojë varfërinë,
Ti që dete kapërxen, kalon,
që malësitë pa anë і përshkon,
Ti që s’të shpëtojnë dot as perënditë,
dhe njerëzit, oh ata,
prej teje nuk shpëtojnë dot as një ditë,
Ti që jetën e trishtuar,
e shndëron, në lule plot aroma zbukuruar,
Ti që mendimin dhe logjikën, tutje zbon,
Ti që në fron të perëndeshës Afërditë, vigjëlon,
Ti je krijesa më e pa mposhtur që perëndia,
ndonjëherë blatoj,
dhe krijoj.



Arkiloku,
shek.VII-të, para Kr.

Eros і egër, hyrë!
Brenda gjoksit,
të fryrë,
Zemrën ma lexo!
Shikimin ma verbo!
Qetësinë shpirtit,
і harro!