Aforizma të eruditëve grekë dhe romakë: Për bukurinë. |
Bukuria është dhuratë e Zotit. Aristoteli
*
Bukuria individuale i hap rrugën njeriut, më tepër sesa një rekomandim.
Aristoteli
*
Sigurisht që bukuria është një dhuratë e mirë e Zotit, por duket se vetë Zoti mendoi se kjo, bukuria pra, nuk është ndonjë e mirë e madhe, përderisa ai e dha atë edhe tek njerëz të liq.
Shën Agustini
*
Në çastin që një vajzë fillon e nuk ka më ndrojtje dhe nuk skuqet më, atëhere ajo ka humbur pjesën më tërheqëse dhe më fuqiplotë të bukurisë së vet.
Grigori i 1-rë, shek 6-të
*
Të lutem o Zot, më bëj të bukur përbrenda.
Sokrati
*
Bukuria e stilit, e harmonisë, e hijeshisë dhe e një ritmi të mirë, varen nga thjeshtësia.
Platoni
*
Njësoj si mund të gabojë një mëndje kur ajo gjykon nën veprimin e pijes së verës, ose një sy, kur ai sheh në errësirë, ashtu mund të gabojë edhe një shpirt, kur ai është i dehur prej një bukurie.
Ovidi
*
Njoh dikë që kur pa një grua me një bukuri goditse, ju lut Krijuesit për të. Duket pra se pamja e saj e ndriçoi atë burrë, që t'i drejtohej Zotit me përdëllim.
Shën Joan Klimakus, shek. 7-të
*
Ç'ka është e bukur është e mirë dhe, kush është i mirë, shpejt do të konsiderohet edhe si i bukur.
Safo
*
Asgjë e bukur nuk është e bukur, po qe se shikohet nga të gjitha këndvështrimet. Horaci
*
Kur në mesnatë kandili shuhet, të gjitha gratë, kanë një bukuri që s’thuhet.
Plutarku
|
Vargje te lashta erotike te koheve te faraoneve te Egjiptit.
Nxjerre nga vellimi me titull, "Vargje te lashta", Liriko - erotike, 211fq. me figura.
Pergatiti: shqiperimin, komentet, shenimet dhe kompozicionin, Ilia V. Ballauri
Botuese UEGEN, 2010. Tirane:
Ne kete antologji me vargje lirike dhe erotike nga bota e lashtë, perfshihen:
Egjipti i Faraonëve, (Papirus Harris, Papirus Turin, Papirus Chester Beaty, etj.)
Maorë të Spanjës dhe Afrikës veriperëndimore (‘Kopshti i përkëdheljeve’)
India Sanskrite, (Bartrihari, Dadini, Narmakirti, Lakshmintar, Panini, etj.)
Koha e perandorëve kinezë, (Li Bo, Bai Ju Yi, Wang Wei, Lo Yin, etj.)
Koha e perandorëve japonezë, (Antologjia Kokinshu:‘Vargje të shkrojtura në ujë’,Ono no Komachi, Shei Shanagun: ‘Libri i jastëkut’)
1
Shega e kopshtit, tregon, pëshpërit:
Si farëzat e mia, ç’do dhëmb i shndrit,
dy gjinj të ngritur, të bukur, gjinjshegë,
keq t’i këputësh, më keq, t’i lesh në degë!
2
Shega e kopshtit, flet e flet plot maraz:
Nën hijen time, fshihen gjith gaz,
qeshin lodrojnë, dashuri përthithur,
të dehur, ver’ shege, pijn’ të uritur.
3
Shega e kopshtit, flet, thërret e ankohet:
Kur vjen pastaj vjeshta, e gjethi rrëzohet,
largohen më lenë, me kokë mënjanë,
dhe pres, të ik’ koha, një vit i paanë.
4
Shega e kopshtit, flet dhe krenohet:
Ta din’ se me shegën kurkush s’krahasohet,
jam mbret dhe në kopsht, njësh më thërresin,
lulkuqet e shegës, çelin, stina nuk presin.
5
Shega e kopshtit, flet fort e hidhëruar:
Strehë nesër do duan, për tu dashuruar,
Por ta din’, se gojën do hap dhe do flas,
“Po puthen, po puthen!” fort do thërras.
Shqiperoi: Ilia V. Ballauri ©
Share |
Copyright © 2011 Ilia V. Ballauri
All Rights Reserved.