Arkiloku - Poezi të recituara dhe të shoqëruara me muzikë.
Shqipëroi: Ilia V. Ballauri Reciton: Nonda Kajno Arkiloku, ishte nga ishulli і Parios-it që ndodhet në Cikladet dhe ndonëse nuk dihet e qartë sesa vjet jetoi, mendohet se ai ka jetuar në atë periudhë kur, në Azinë e Vogël në shek. VII-të para Kr., nën sundimin e mbretit të famshëm Giga lulëzonte mbretëria e lashtë e Lidisë. Për këtë periudhë të kësaj mbretërie, flet edhe vetë Herodoti.
I ati ishte udhëheqës і kolonistëve të ishullit Parios që u vendosën në ishullin Thasos të Egjeut verior ku kish edhe miniera të dëgjuara ari. Më pas u vendos këtu si ushtarak edhe vetë Arkiloku dhe të dhënat tregojnë që ai duhet të ketë vdekur, pasi është kthyer përsëri në Parios.
Arkiloku pra і ka shkruajtur poezitë e tij në shek. VII-të para Kr. ose po të flasim më saktë, sipas studiuesve, aty rreth viteve 650 para Kr. Ai ishte poet iambik por shkrojti edhe elegji. Punimet e tij që na kanë arritur në ditët e sotme, nuk janë veçse disa fragmente, copëza vargjesh dhe mendimesh, nëpërmjet të cilave kuptohet forca dhe vlera artistike e tij. Poezitë erotike të Arkilokut janë përsosmëria e metaforës.
Arkiloku thesh:
“Frika ndjek atë që trembet.”
“Për perënditë çdo gjë është e lehtë.”
“I shërbeva si luftës, ashtu edhe Muzave.”
“… Talenti më і madh që kam është se mund të bëj të tmerrohen, ata që mua më bëjnë të vuaj pa të drejtë.”
E mora.
E mora, e shtriva,
Në lëndinë përkrahu,
Mes lulesh të njoma,
Aromë pyll ahu.
Si djep nënë qafë,
Dorën і kalova,
Sorkadhen e freskët,
Pastaj leht’ e pushtova.
Arom’ e lëkurës,
Magji e rinisë,
Form' e selvisë,
Ves’e bukurisë,
Flokët si ar
të saj,
Më bënë që fuqitë,
Mbi të të më shteren,
…. pastaj.
Të vunë përpara vitet, të mbaruan.
Tashmë të shkoj gjithçka,
asgjë më nuk të mbet,
nga lulëzimi і butë,
i njomësisë së trupit tënd,
… u tha …, u thave, vaj me det.
Tmerri і moshës,
po të merr për fund,
ai karem і ëmbël,
(pra fytyra jote joshëse)
u shkri, prej kohës u mund.
Prej shumë furtunash,
që vitet mbi ty lëshuan,
jo s’rezistove dot,
të vunë përpara, të mbaruan.
John William Godward, 1912, Një dhuratë per Afërditën.
Lexoni gjithashtu / More Articles :
» BK/LA - Poezi prej autorëvë të lashtë, Getulikos dhe Arkias, e recituar dhe e shoqëruar me muzikë
Zgjodhi dhe Shqipëroi: Ilia V. BallauriRecitoi: Paola TashoSinteza muzikore: Nonda KajnoGetulikos, është një poet krejt і pa njohur dhe plot pika të errëta. Mund të ketë jetuar në shek. I-rë pas lindjes së Kr. pra në...
Në mitologjinë indiane, Tvastri, ose siç quhet ndryshe, Visvakarma, është artizani dhe arkitekti i perëndive, njësoj si dhe Hefesti apo Vullkani, për të dymbëdhjetë perënditë e Olimpit. Ambientet hyjnore të perëndive indiane ishin krijuar prej tij, dhe njëkohësisht perënditë e luftës, farkëtimin e armëve të veçanta...
» KE10/8 - Apotropizmi në librat e shtypura në Tipografinë e Voskopojës më 1744
Medusa sipas mitologjisë ish një përbindësh deti, femër, që kush e shihte atë, ngurosej dhe kthehej menjëherë në shkëmb. Kësaj gorgone-përbindësh, ju pre koka prej Perseut. Mithi thotë se Perseu ish dërguar për të vrarë Medusën, dhe në këtë detyrë ai u ndihmua prej perëndeshes Athina. Kjo e pajisi heroin me sandale me...
» BK/SHJT - Folklor - Th. Mitko: Djalli dhe i biri
Djalli me të birin ishin duke udhëtuar nëpër botë. Në rrugë e sipër kalojnë pranë një fshati i cili dukej se ndodhej në ditë të gëzuara. Dëgjoheshin nga larg këngë, kërcime, vallëzime e gëzime. Duke parë këtë gjëndje, djalli i tha të birit, - Leri mos i ngacmo, leri të gëzohen-. I biri i djallit u përgjegj, - Dakord,...
» Histori - Të gjitha zhduken... në humnerën e harresës
Marcus Aurelius“ … Dije se edhe një sërë fjalësh që dikur ishin tepër të përdorura, që njerëzit i flisnin përditë, sot shohim që janë vjetëruar dhe përdoren gjithmonë e më pak, madje do të vijë një kohë dhe ato do të zhdukem. E njëjta gjë ndodh edhe me emrat e njërëzve të dëgjuar që ishin dikur, emrat e burrave...