Aforizma të eruditëve grekë dhe romakë: Për bukurinë. |
Bukuria është dhuratë e Zotit. Aristoteli
*
Bukuria individuale i hap rrugën njeriut, më tepër sesa një rekomandim.
Aristoteli
*
Sigurisht që bukuria është një dhuratë e mirë e Zotit, por duket se vetë Zoti mendoi se kjo, bukuria pra, nuk është ndonjë e mirë e madhe, përderisa ai e dha atë edhe tek njerëz të liq.
Shën Agustini
*
Në çastin që një vajzë fillon e nuk ka më ndrojtje dhe nuk skuqet më, atëhere ajo ka humbur pjesën më tërheqëse dhe më fuqiplotë të bukurisë së vet.
Grigori i 1-rë, shek 6-të
*
Të lutem o Zot, më bëj të bukur përbrenda.
Sokrati
*
Bukuria e stilit, e harmonisë, e hijeshisë dhe e një ritmi të mirë, varen nga thjeshtësia.
Platoni
*
Njësoj si mund të gabojë një mëndje kur ajo gjykon nën veprimin e pijes së verës, ose një sy, kur ai sheh në errësirë, ashtu mund të gabojë edhe një shpirt, kur ai është i dehur prej një bukurie.
Ovidi
*
Njoh dikë që kur pa një grua me një bukuri goditse, ju lut Krijuesit për të. Duket pra se pamja e saj e ndriçoi atë burrë, që t'i drejtohej Zotit me përdëllim.
Shën Joan Klimakus, shek. 7-të
*
Ç'ka është e bukur është e mirë dhe, kush është i mirë, shpejt do të konsiderohet edhe si i bukur.
Safo
*
Asgjë e bukur nuk është e bukur, po qe se shikohet nga të gjitha këndvështrimet. Horaci
*
Kur në mesnatë kandili shuhet, të gjitha gratë, kanë një bukuri që s’thuhet.
Plutarku
|
Në këtë botë,
ajo ç'ka vyshket dhe,
së jashtmi, shenja vyshkjeje nuk jep,
është zemra,
zemra e njeriut.
*
Dikur, një murg pyeti:
“Ku banon mendimi?”
Mësuesi i vet, iu përgjegj atij:
“Mendimi banon, atje ku nuk ka banesë”
“Ç’kupton me, - atje ku nuk ka banesë?- ”
“Përderisa mendimi nuk banon diku, themi se banon atje ku nuk ka banesë.”
*
Rrugë e mesme,
është ajo që nuk ka mes,
dhe që nuk ka gjithashtu edhe dy skaje, apo dy anë.
Kur bota reale të bezdis, kjo është njëri skaj, njëra anë.
Kur je vetë i shqetësuar, kjo është skai tjetër, ana tjetër.
E pra, kur nuk ekziston asnjëra anë as tjetra, atëhere nuk ekziston as mesi.
Kjo pra është rruga e mesme.
*
Zemra e njeriut tashmë,
është bërë e pakuptueshme,
por në vëndlindjen time,
lulet akoma mbajnë erë,
njësoj si dhe dikur.
*
Foshnja gjith' ditën,
shikon objekte të ndryshme,
pa luajtur as edhe qepallat.
Ndodh kështu mbasi sytë e saj,
nuk përqëndrohen pikërisht diku.
Shkojnë kudo dhe, bëhen një me të gjitha.
Kemi të bëjmë pra me një tru të pastër.
Zgjodhi dhe përktheu:
Ilia V. Ballauri
Share |
Copyright © 2011 Ilia V. Ballauri
All Rights Reserved.